surət

is. <ər.>

1. Zahiri görünüş, şəkil. Surəti dəyişmək. – <Yusif:> On ildir ki, Şamdan ilə görüşməmişəm. İndi görək ki, surəti də təğyir tapıbdır. N. N.. Bədənnüma güzgüdə o; Baxıb görür surətini. N. R.. // Üz, sifət, çöhrə, sima. O saat sevgili anasının surəti <Nurəddinin> gözlərinin önündə durdu. S. S. A.. . . Mehriban çobanın surəti gözləri önünə gəldikdə, Səmədin qəlbində nakam məhəbbətin yarası daha şiddətlə sızıldamağa başlamışdı. İ. Hüseynov.

2. Şəkil, üsul, qayda, tərz. <Odabaşı:> Bu məhəbbət onlar böyüdükcə təbəddülata uğrayıb axırda başqa bir surət aldı. Ə. H..

3. Bir şeyin əslindən eynilə köçürülmüş nüsxəsi, üz. Protokolun surəti. Şəhadətnamənin surəti. – Gəldiyev əvvəl bu vərəqənin surətini çıxartdırdı. M. C.. Bu, Yusifin öz xahiş ilə . . azad olunması barədə əmrinin surəti idi. B. Bayramov.

4. Yazıçının, rəssamın, artistin yaratdığı tip, obraz, xarakter. Yeni insan surəti. Səhnə surətləri. – Gənc Baxşı Cabbarlının maraqlı surətlərindəndir. M. A..

5. Şəkil, portret, təsvir. İndi başına daş düşmüş müsəlman belə surətləri görüb dinindən dönəndə deyirlər: «dəli olub». Ə. H..

6. riyaz. Kəsirdə: bölünən ədəd. Kəsrin surəti.

7. «Surətdə» – şəklində bir sıra sözlərlə işlənərək zərf birləşmələri düzəldilir; məs.: süni surətdə, narazı surətdə, belə olan surətdə, təcili surətdə, rəsmi surətdə və s.

◊ Bu surətdə – belə olduqda, bu halda. <Hacı Nuru şair:> Bu surətdə mənim hünərimdən nə fayda hasil olacaq, mənim şerim nəyə məsrəfdir? M. F. A.. Bu surətlə – bu qayda ilə, beləliklə. <Qızılquş balalarının> anası bu surətlə balalarına ovçuluq öyrədər. A. Ş.. O surətdə – onda, o zaman, o halda. Bu elçinin oğlan evinə gətirdiyi məlumat əlverişli olsa, . . o surətdə oğlanın ana və bacısı o evə rəsmi surətdə elçi gələcəklər. R. Ə..